Ιστορία : Παύλου Αναστασία
Αφήγηση : Σμολοκτός Απόστολος & Παύλου Αναστασία
------------------------------ Στίχοι --------------------------
Αυγό ποιο αυγό!
Ένα κοτοπουλάκι σκανταλιάρικο,
λέει σε ένα άλλο κιτρινιάρικο :
- Να κάνουμε μια φάρσα στη μαμά,
όταν εκείνη γεννήσει τα καινούρια της τα αυγά?
Λέει ναι το αδερφάκι
Και αρχίζει το κολπάκι.
- Λοιπόν εσύ θα μπεις μέσα στη φωλιά,
θα κάτσεις εκεί πέρα αναπαυτικά...
και όταν εγώ σφυρίξω δυνατά,
θα σκεπαστείς με άχυρα πολλά.
Κατάλαβες ως εδώ καλά?
- Ναι ναι φυσικά.
Μα είχε καταλάβει τα μισά.
- Όταν την καλέσει η φύση,
θα' ρθει εκείνη να γεννήσει,
πρόσεχε μη σε πατήσει.
Θα μετρήσεις ένα ένα
τα αβγουλάκια τα νεοφερμένα
και έπειτα θα κλέψεις ένα.
Χαχαχα γελάνε τώρα,
μα θα' ρθει κ η δική τους ώρα,
γιατί αν η κλώσσα καταλάβει
τι σκαρώνουνε οι δυο τους
αχ και βαχ και αλίμονό τους.
Φσιουφσιτ σφυρίζει μια,
κρύβεται πίσω απ' τα φυτά.
- Όχι εκεί βρε μπουνταλά.
Πήγαινε μες τη φωλιά.
Φσιουφσιτ σφυρίζει δυο
τώρα μπαίνει στο ψητό.
Τρέχει κρύβεται καλά,
πάει η κότα και γεννά
ανέμελη δέκα αυγά.
Σηκώνεται και τα μέτρα
και της βγαίνουνε εννιά.
- Μα τι έγινε παιδιά
εγώ εδώ είχα δέκα απ' αυτά.
Ξεκινάει ανακρίσεις
χίλιες δύο ερωτήσεις
το αυγό της για να βρει
και να μην τρελαθεί.
Έψαξε ξανά μανά
απ' την αρχή όλο το ντουνιά,
μα δεν βρήκε τίποτα.
Ένα τσόφλι ένα ίχνος,
κάτι που να λέει πως ίσως,
το στρογγυλό και μπεζ αυγό
να' τανε κάπου εδώ
και έτσι ρωτάει τον ασβό
με ύφακι αυστηρό.
- Για πες μου εσύ θηλαστικό,
όσο εγώ γεννούσα εσύ ήσουνα εδώ
και ξέρω πόσο λαχταράς
ένα νόστιμο αυγό.
Λέγε εσύ το πήρες το μωρό?
- Αχ να χαρείς κυρά κλωσσίτσα
δεν άπλωσα ούτε γλωσσίτσα.
Δεν θα στο 'κανα αυτό.
Σε φοβάμαι δε μπορώ.
Πάει απ' την αλεπού
και ρωτάει πως και που
ήτανε εχθές το βράδυ
και άμα έβαλε σημάδι
να της πάρει το παιδί.
Μα αυτή ήταν πονηρή
και τα δυο της τα καμάρια
από μακριά τα είχε δει.
- Κυρά κλώσσα μου
της λέει
- Τα παιδιά σου ρώτα τώρα
πριν να πάει αργά η ώρα.
Αυτά το πήραν το αυγό
να σου λέω μα το θεό.
- 'Αχου θα τα περιλάβω,
αφού τρέξω να προλάβω
μη κρυώσει το μικρό
να κλωσήσω και να έβγει γερό καλό και δυνατό.
Πάει από το κοτέτσι
με σκοπό να τους τις βρέξει.
Τα ρωτάει χαλαρά,
μα απάντηση καμιά.
- Εεε αυγό ποιο αυγό.
Δεν ξέρω και δεν απαντώ.
- Μη μου κάνεις το κουτό.
Ναι σε εσένανε μιλώ.
Από τα πούπουλα τα πιάνει
και αυτά φωνάζουν φτάνει.
- Πλάκα κάναμε μητέρα!
Μη τσιμπάς μου' φύγε η χέρα!
Φαλακρά μείνανε έτσι
και γελούσε όλο το κοτέτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου